(Dit is zo’n beetje de grens van wat ik nog leuk vind.)
Eindelijk was het ervan gekomen. Bij de twee vorige edities had ik me op het laatst nog afgemeld omdat werk in de weg zat maar nu hebben we ons op het laatst pas aangemeld en bevinden we ons vrij vroeg in jachthaven Noordergat alwaar de eersten al helemaal klaar liggen om uit te varen. Zo ver is het nog niet. Als om een uur of vijf duidelijk is dat we niet meer zullen afvaren spoeden de meesten van ons zich naar Sterkenburg Vis om de laatste maaltijd in prettige warmte tot ons te nemen. We zetten ons aan tafel en praten zo geanimeerd dat een relatieve nieuwkomer ons vraagt of wij elkaar allemaal kennen. Nu ja, kennen… we kennen vooral de namen van de schepen en de voornamen van de schippers. We hebben elkaar bij vergelijkbare gelegenheden ontmoet of elkaar slechts in het voorbijvaren wat toegeroepen, vriendelijk geknikt of gezwaaid. Over elkaars privéleven weten we vrij weinig maar over elkaars schepen des te meer! Om dat zo te houden noemen we hier de deelnemende schepen: Coasters Zilt, Zandloper, Batir en Slow, Drascombe Longboat Brave en de Drifter 22’s Dulcibella en Salvator.
De afvaart is donderdag op zeer schappelijke tijd. Om 1100 uur varen we met W/SW 6 voor de beginnende vloed naar het oosten. Ja op zo’n koers is het niet koud! Ik geniet van de schepen om me heen en maak af en toe een foto. Om 1230 gaat het flink regenen maar gelukkig lopen we bijna aan de grond en kunnen we bij de LW30 voor anker. We houden niet van een natte kajuit.
Na de macaronischotel van thuis doen we de afwas en schrijven wat regels voor dit stukje. We vragen ons af wat de planning is en zien voorlopig nog geen beweging bij de admiraal. Rond half drie breken we ons weer traditioneel het hoofd over de vraag of de toren een half uur na de even of na de oneven uren het scheepvaartbericht uitzendt. Het is nu! Wind blijft stevig en zal na middernacht krimpen naar SW en afnemen tot 4/5, enkele buien, zicht goed, in neerslag matig.
Tegen 1500 gaan we ankerop en varen verder naar het oosten. Waarheen? Ik merk dat ik wat nonchalant met de navigatie omga en eigenlijk maar achter de meute aanvaar. Tijd om eens bij de admiraal langs te gaan. Zuid van de Zuiderduintjes! Ah, we hebben weer een doel en kunnen er dus ook weer over meedenken… Het zal wel een mooie plek wezen en leuk dat we er nu zo laat in het ‘seizoen’ mogen varen, ik ben er dus nog nooit geweest.
Bij aankomst is het nog geen zes uur en net donker, van het uitzicht kunnen we dus niet genieten! Wel van een zeer hobbelig zeetje waarin we bij HW ankeren. Ik serveer mezelf een borrel en kijk wat rond in de duisternis, samen met drie andere solozeilers en nog drie dualhanders waarvan ik aanneem dat ze hetzelfde doen. Als we zakken wordt het rustig en ga ik koken: avocado met zout en peper vooraf en de bekende rode pasta met ansjovis, tomaat, uitjes, peterselie en wat parmezaanse kaas erover. De smeltende ansjovis in de pan doet me watertanden en ik vraag me ook af of dat thuis ook zo lekker zou smaken, ontdaan van alle nautische romantiek en ontbering. Ontbering… inderdaad het wordt koud! Bij wijze van verwarming hang ik de olielamp aan het plafond en meteen wordt het een stuk gezelliger in de kajuit maar echt veel warmer wordt het echt niet hoor. Nu kook en leef ik ook met geopende luiken want ik hou niet van condens. Na de afwas komen er spannende plannen via de SMS binnen: ankerop om 0700 en door de Reepriel naar buiten, bovenlangs naar de Regulus en daarna tussen de banken door de Eilanderbalg in. Ik krab mezelf achter de oren… de westenwind waait al lange tijd hard en er moeten buiten wel flinke brekers te verwachten zijn.
Als ik later de voetstappen van de admiraal hoor aankomen weet ik het. Mijn standpunt is dat je alleen aan een etappe deelneemt als je dat ook zonder de groepssteun verantwoord zou vinden. Gaat het mis dan sta je er toch alleen voor en op deze route zijn er geen escapes. Als je de Reepriel met ruime wind en voor de eb uitstuift is er geen weg meer terug. Afijn, van nu af aan ben ik in clubkringen waarschijnlijk een watje en enige gevoelens van jalouzie zijn er ook want in de verslagen is te lezen en te zien dat het allemachtig prachtig was! Ter illustratie heb ik het Youtube filmpje gemaakt door Drifter 22 Dulcibella aan het einde van dit stukje toegevoegd.
Vrijdag om 0700 ga ik net ankerop als een collega zich telefonisch ziekmeldt. Duidelijk een foutje in de regie! Mijn zeer korte antwoord dat ik op dit moment juist ankerop ga laat de dame in het ziekbed in grote vertwijfeling achter. Ankerop??? KPN helpt een handje door de verbinding te verbreken en mede daardoor kan ik veilig mijn drascombevrienden ontwijken en op weg gaan voor een in eerste instantie zeer kort tochtje.
En inderdaad lopen we alras vast bij de BW 14. Geen punt, we hebben nog niet ontbeten en een extra slaapje is ook niet weg. Na ontbijten, slapen en afwassen doen we een rondje plaat, lezen wat, doen een korter rondje kleinere plaat vanwege het opkomende water en gaan om 1500 uur ankerop.
We motoren het eerste stukje Boschwad tegen de wind in en vanaf de BW 6 gaat het weer zeilend. Met een SW 4/5 gaat het hard; in een grijze wereld gaan we na halftij weer door de met Hemelvaart verkende doorbraak onder Simonszand. Ha dat schiet op! Vanaf de EB 22 steken we weer een stukje af en net voor helemaal donker voegen we ons bij de vloot onder het Willemsduin. Ontvang een welkom-terug-SMSje van de admiraal.
Zo langzamerhand krijg ik een duidelijke visie op het zeilen in November: Het zeilen vind ik prachtig maar na donker is het in mijn beleving koud en saai. Volgende keer beter voorbereiden zou kunnen helpen (een vorm van verwarming, betere verlichting, een vrolijker boek, muziek, toch maar de kuiptent meenemen die ik dit keer thuis had gelaten?) maar wellicht helpt het ook als ik na de herfstvakantie het seizoen voor gesloten verklaar. Wat was het drie weken geleden nog lekker warm hier! Ik kruip vanwege de temperatuur maar vroeg in de comfortabele luchtmachtslaapzak. Lezen is trouwens ook geen feest want dan steken je armen en je bovenlijf toch een beetje uit.
Zaterdag kies ik voor een directe route naar Lauwersoog omdat ik niet veel verwacht van een bonte avond in de voorspelde koude miezerige omstandigheden en het evalueren bij de open haard onweerstaanbaar lonkt.
Volgend jaar weer? We gaan ons in ieder geval beter voorbereiden en overwegen nu al het TWW light (herfstvakantie regio midden) eens wat beter op de kaart te zetten
Hier dan het beloofde filmpje: