Ooit wel eens stilgestaan bij de volgende tekst?
Waarschuwing: Buiten de vaargeulen worden de kabels en pijpleidingen gemarkeerd door 4dm boven de bodem uitstekende stalen pijpen.
We moesten er niet aan denken dat zo’n stalen pijp, roestig en rafelig, ons onderwaterschip zou openrijten bij het scharrelen op laag water. Of dat we drooggevallen waren en bij het zakken van het water onder luid gekraak de stalen pijp opeens middden in de kajuit stond! We meden deze gebieden en pakten altijd de vaargeul van gele boei tot gele boei alvorens weer uit te waaieren over het wad.
In oktober trekken we de stoute schoenen aan en varen voor de haven van Schier in een NW koers het kabelgebied in. We hebben nog nooit zo mooi gelegen, we turen met de kijker 360 graden om ons heen en zien geen enkele stalen pijp… we zakken een beetje in het slik maar stuiten niet op een netondergeslibt paaltje.
Nu weten we dat we daar wel kunnen liggen, dat is fijn. Maar hoe gaan we verder met die kabelgebieden om? Reacties zijn zeer welkom via het contactformulier. Komen er veel reacties dan kan ik misschien een compilatie van de antwoorden in een uitbreiding van dit stukje verwerken.
Het hele weekend is overigens een opeenstapeling van hoogetpunten. Zo hebben we voor vertrek bij de Coöperatie een waadbroek van een paar tientjes aangeschaft. Op de genoemde plek waar ik de pijpleidingen vrees stap ik daarmee overboord. Het is eerst even koud maar daarna wordt het warm. De bodem is een beetje slikkerig dus oppassen dat je niet omvalt… Met bedaarde pasjes voel ik de bodem af en kan daarna met zekerheid stellen dat SLOW in ieder geval niet boven een uitstekende pijp drijft. De waadbroek is overigens aangeschaft met het TWW in gedachten: moet er niet aan denken in November te moeten waden zonder zo’n ding. Maar ook in mei kan het koud zijn dus de waadbroek is nu onderdeel van onze standaarduitrusting.
Na het diner gaan we vroeg naar bed en zetten de wekker op 0200. Pfrrt… nautisch gezien leuk, maar het wordt toch een uurtje later! Snel ankerop want we zijn al een uur na HW en we willen naar Lauwersoog! De tocht heeft mede als doel om wat te experimenteren met prikken en blinde tonnen in het donker, dat kan nu mooi want hard gaat het niet. In totaal zien we één rode ton en één prik op de Siegewal, de rest missen we, en dat voelt wel OK.
Al lange tijd zien we een gele Fl(5) en we kunnen hem niet plaatsen! Totdat we hem bijna in de Geul van Brakzand kunnen aanraken en we zeker weten dat hij niet op onze nieuwe 1812 kaart staat. Prachtige positie voor nachtvaren: 2 kabel E van de BZ5! Thuisgekomen er eens de BaZ op nageslagen en inderdaad:
Overigens is het bekijken van de site van de Dienst der Hydrografie leuk. Er blijkt een BaZ database met zoekfunctie op te staan die mij heel snel bovengetoonde vermelding liet zien. Nu volgend jaar de kaarten om bezuinigingsredenen later (veel later) geleverd worden gaan wij er met plezier eens doorheen. Natuurlijk gaan we niet al die ietsje verschoven tonnetjes op het wantij corrigeren, we pikken alleen dat eruit waar we echt wat aan hebben, zoals die gele Fl(5)Y.20sec!
Als we het Brakzand over zijn ankeren we tegenover Lauwersoog tegen de rand van de plaat. Het is half zes en het begint te miezeren. Na zo’n prachtig nachttochtje einde oktober onder behaaglijke temperaturen mag dat ook wel. Ik hoor nog net op de marifoon dat de Koning Willem I van het eiland richting Lauwersoog vertrekt. Ik hoor het geloei van de motoren vrijwel direct en binnen 10 minuten varen ze langs, de schijnwerper richtend op SLOW en daarna weer snel wegdraaiend. Die varen niet over ons heen. Ambulancevervoer? Binnende korte tijd gooien ze weer los en brullen weer terug naar het eiland. De enige andere activiteit in deze nacht. Ik ga nog een paar uurtjes slapen.