Categorie: navigatie

Vanwege nieuw schip en bijpassende nieuwe marifoon (met DSC) nu met plezier examen GMDSS gedaan. Samen met mijn basiscertificaat is dat dan Marcom-B. Mooi toch om weer eens een diploma erbij te hebben in de serie die ooit begon met het zwemdiploma A? Super leuk om van de 15-jarige stamhouder te horen “zo pa, moet je dat nog allemaal leren voor morgen en ben je niet een beetje te laat begonnen?” Hij had gelijk, en ik gun hem dat zo,  maar gelukkig kwam het goed en staan mijn pedagogisch didactische kwaliteiten niet ter discussie.

De cursus is gevolgd bij Neptunamor en dat was helemaal goed. Eigenaar Wilko Braam heeft een losse vorm van organiseren en van praten maar één ding staat vast: hij heeft vele mijlen gemaakt, spreekt als een zeeman, heeft geen kapsones en leert je de dingen  die er werkelijk toe doen. Zelfs tijdens het praktijkexamen heb ik nog geleerd.

Van het Eemswadje naar Borkum varen kan een beste puzzel zijn. Afhankelijk van wind, tij en evt wind tegen stroom (te vermijden) zijn er weinig ideale oplossingen. Althans voor een niet motorende Drascombezeiler. Wij deden het gisteren niet goed en vandaag zien we een oplossing die we alsnog hadden kunnen kiezen. Met de bus zijn we vanaf Port Henry naar het dorp gereden en lopend langs de boulevard zien we de baai met daarin zowaar (bij de pijl) een Ovni!

Gisteren lieten we ons (mede door een ankerligger die ontweken moest worden) teveel door de ebstroom verzetten en kwamen we als snel voorbij de ingang van de Fisherbalje uit. Toen de wind ook nog afnam restte ons niets anders dan tergend langzaam twee uur lang tegen de ebstroom in de Fisherbalje in te motoren.

Maar nu weten we beter! Laat je met de eb verder meenemen naar de baai (pas alleen op voor die kribben die ze hier Buhnen noemen) en kies een geschikte volgende vloed uit om je mee te laten nemen de Eems op en bakboord uit de Fisherbalje in. Hoe makkelijk kan het zijn?

En dan schiet me ineens te binnen dat ik zeker een jaar geleden een aardig fotootje van Drifter 22 Gulliver heb ontvangen! Die zie je hieronder.

Mooi plekje daar op de uiterste oostpunt van Ameland. Meer zeg ik niet want ik heb er een stukje over geschreven op onze clubsite.

In de zomer van 2016 proberen we eens uit of het leuk is om van huis uit naar het Wad te varen. Eerste doel is Vlieland waar de familie in een tenthuisje verblijft. Hieronder een paar episodes, waarbij we de IJsselmeermuggen buiten beschouwing laten.

Underdressed

Na anderhalve dag blakte op IJssel en Ketelmeer gaat het in de middag enigszins waaien. In een krappe NW 3Bft ontmoeten we Coaster Alles Kits vlak bij de Ketelbrug. Ik vind het best cool om te antwoorden dat we op weg zijn naar Vlieland. Het is lekker warm, de wind die het twee dagen heeft laten afweten trekt zachtjes aan. Vlak voor de brug zet ik de motor bij op half gas vanwege de beroepsvaart. Zo motorzeilend schieten we er lekker onderdoor. Achteraf gezien is het wonderbaarlijk dat er ineens flinke golven staan…

Voorbij de brug zitten we in een compleet andere wereld. Steile golven bij aanvankelijk NW 3 veranderen in regelmatige brekers bij een dikke NW 4. Inmiddels hebben we een slagje kunnen maken en zeilen we over bakboord, koers 265 graden. Wat me verbaast en verrast is dat zich hier in zo’n korte tijd zo’n zee kan opbouwen. Ik moet er niet aan denken hier bij windkracht zes te zijn. Wat me dwars zit is het feit dat ik in korte broek en T-shirt, zonder zwemvest buiswater zit over te nemen. Vanwege de lagerwal (als we gaan zitten pielen drijven we de vaargeul naar Lelystad in) houden we dat nog maar even zo.

Bijliggen

Na zo’n twee uur bij NW 4 opkruisen vanuit de trechter bij de Ketelbrug zien we rond 1800 enigszins moe en rillerig het licht. Eerder hadden we al een rifje gestoken (ook een goede keuze) en nu stuur ik de boot door de wind zonder de fokkenschoot te lossen. Het fokje staat daarna bak en de grootschoot krijgt de ruimte. Bijliggend verandert de wereld als bij toverslag. Ineens zien we weer de stralende zon, de minder sterke (schijnbare) wind en de mooie uitzichten. De golven rollen uiteraard ónder ons door. Gepieker over wel of niet de Trintelhaven aanlopen wijkt als sneeuw voor de zon. We grijpen droge kleren en een zeilbroek en varen door tot we om 0100 uur in sterk afflauwende wind voor anker gaan bij de Kreupel. Toch nog mooie voortgang gemaakt!

Geen maat, wel een automaat

De pas gemonteerde stuurautomaat kan dit seizoen op lovende kritieken rekenen. Zodra het gaat donkeren stuurt hij ons de nacht in. Soms neem ik het van hem over om nog net dat graadje extra mee te pakken, maar eigenlijk moet ik ruiterlijk toegeven dat hij het beter kan én… dat het heel releaxed is om zo’n ervaren stuurman aan boord te hebben.

Zoet of zout? Ik weet het wel!

Na al deze leerzame ervaringen op het IJsselmeer schutten we de volgende dag door de Stevinsluizen en meteen weet ik het weer: zout! Die fijne no-nonsense buitenhaven van Den Oever, een niet zo gelikt dorp, coöperatie in plaats van watersportwinkel, en vooral het uitzicht op waar wij einde van de middag heen zullen varen: het grote niets!
Stipt om half vijf, de op die dag ideale tijd, varen we af en genieten we van zon, windje W4 en meegaand tij. Niks geen holle golven, alles werkt mee om ons daar te brengen waar we willen zijn. We pakken de Binnen Breesem en gaan bij de FD-BR rechtdoor, dat wil zeggen noord, en lopen tegen donker vast. Anker overboord, versnaperingen binnen handbereik, boekje en koplamp erbij. Ons kan niets meer gebeuren!
Toch hoor ik na enige tijd gebrom van een diesel. Alert sta ik op en zie tot mijn grote verbazing een fors schip dat ik later definieer als een handkokkelaar. Vlakbij! Snel gaat de lopolight aan en even later wordt zijn zoeklicht op ons gericht. Zit ik nog zo dicht bij de geul of heeft hij zo weinig diepgang? Ons eenvoudige bamboestokje houdt het op 50 cm…

Na een lange dag (helaas) motoren op een windstille IJssel, op weg van mijn woonplaats naar het Wad, draaien we voor de laatste beweegbare brug een voor ons nieuwe haven in. Het wordt een prettige belevenis. Reeds vanaf Zwolle hebben we deze in het vizier. De ANWB app (aanrader voor motorbootvaarders en andere watertoeristen) weet ons precies te vertellen dat we deze haven na kilometerraai zoveel aan bakboord zullen aantreffen. Mooi, want we zijn moe en dan is het fijn als je kan aftellen.
In de zeer rustige haven worden de landvasten aangepakt door een motorboot waarvan ik vind dat als ik ooit… ik me hiervoor niet zou hoeven te schamen. Voorzichtig informerend of dit wel mocht wordt afgewimpeld met”je ligt hier goed”. Rode of groene bordjes kennen ze niet. De havenmeester verhuurt een fiets zodat ik niet naar het centrum hoef te lopen. En… ver na donker treffen we een douchegebouw aan dat de hele nacht open blijft, waar niets voor betaald hoeft te worden en waar iedereen (ja iedereen uit Kampen en verre omgeving zo lijkt het) welkom is. En schoon dat ie was! Vroeger, toen we nog in Denemarken en Zweden voeren, noemden we dat bij terugkomst Scandinavische kwaliteit. Inmmidddels hebben we in Nederland gelukkig een inhaalslag gemaakt.
Waarom deze geheimtip over een haven in binnenwater waarop we zelden varen? Omdat het onverwachte altijd het mooist is.